Ζωής μη φοβάσαι «σκοτεινιές».
Σαν των εποχών τις εναλλαγές,
συμβαίνουν αδελφέ μου, από καιρό σε καιρό, στιγμές θαυμαστές
που το είναι τ’ ανθρώπου σε «στάσεις κι αντιθέσεις»,
παίρνει στροφές κι αλλάζει «θέσεις».
Και σαν Έλληνας της Ιωνίας γης ή της Αττικής,
ψάχνοντας για «το κρύφιο νόημα» της ζωής
λύνει το αίνιγμα της «Σφίγγας» και προχωρά.
Δαμάζει την «Ύδρα» που αναταράζει τα νερά.
Νικάει τον «Δράκο» που ξερνάει φωτιά
Μαδάει του «Γύπα» τα φτερά, δένει το ράμφος του, άλλο πια
να μη μπορεί του Προμηθέα να κατατρώει τα σωθικά.
Και τότε, ζεύει στην θέλησή του την αρχαία χίμαιρα την τριπλή
κι ακάθεκτος στην Ολύμπια ηλιόλουστη ορμάει κορυφή.
Κι εκεί συνομιλώντας πότε μ’ Ήρωες και πότε με Θεούς
μύστης και σταυροφόρος κατέρχεται με φωτισμένη ψυχή.
Λούζεται στη Κασταλία πηγή.
Ζητάει χρησμό απ’ τους Δελφούς.
Στις Θερμοπύλες πάει για προσκύνημα.
Περνάει απ’ την Ολυμπία κι αφήνει μήνυμα
για αγώνων συμμετοχή.
Κι ύστερα Μαραθωνοδρόμος μ’ ορμή ανέμου ξεχύνεται
σε λαμπαδηφόρο διαδρομή
φλόγα μεταφέροντας ιδεατού ονείρου
κι ως την άκρια της γης σ’ Οδύσσεια περιπέτεια ξανοίγεται
διαλαλώντας καθοδόν το «νόημα», με τη φωνή του Ομήρου …..
Ω, Ναι, μη φοβάσαι αδελφέ μου Ζωής «σκοτεινιές»!
Πάντοτε συμβαίνουν στιγμές, σαν τις εποχές, θαυμαστές
κι εναλλαγών έρχονται σε «στάσεις και θέσεις»,
κάποιες υπερούσιες ώρες,
που το συνειδητό μας,
όμοιο με τις αναμένουσες τον «Νυμφίο» Παρθένες Κόρες
σ’ έκσταση ψυχής, κατανοεί
το γράμμα του «Νόμου» κι αναφωνεί:
-«Όλα στη Ζωή προέρχονται απ’ το Φως
κι όλα ξαναγυρνούν πάλι εκεί»….
