Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΜΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ταυτότητα εμού του Ανθρώπου

Γραμμένη από το χέρι του «Ένα»

ιδού η ταυτότητά μου

εμού του αγνώστου «Κανένα»

που μες την συμπαντική ολότητα

την δική μου ορίζει την οντότητα!

Πεσμένος Άγγελος, το κύριο όνομά μου.

Άνθρωπος, το παράνομά μου. 

Γεννήτορες, Ύλη και Πνεύμα.

Πατρίδα μου, ο απέραντος Ουρανός

Τόπος κατοικίας μου, η Γη

Σπίτι μου, ο αιθέρας ο γαλανός.

Θεμέλιό του, των Ωκεανών ο βυθός.

Στέγη του, ο Θεός.

Τοίχοι του, των Γαλαξιών η αστροφεγγιά.

Κόσμηση τους, συννεφάκια λευκά

που φεύγουν κι έρχονται ως πουλιά

μεταναστευτικά.

Δοκάρια, τα όνειρά μου.

Πόρτα του, ο Ήλιος με χρυσαφένιο χρώμα.

Παραθύρι, το Φεγγάρι το ασημί.

Κρεβάτι μου, το χώμα.

Λύρα μου, η γλώσσα με της ψυχής την φωνή

του σύμπαντος κόσμου ν’ ανυμνεί

τα μύρια θάματα τα τόσα.

.

Κι ω, του Ανθρώπου εμού,

η Ζωή, τα φτερά μου

κι ο θάνατος, η αχώριστη σκιά μου!

Όμως, στην ζήση μου εδώ στην Γη,

με αρχοντιά του νου

χρέος μου, υπηρέτης να ’μαι του καλού και αγαθού!

Και την κατοίκηση για να χαίρομαι του «σπιτιού»

το κορμί μου οφείλει να ’ναι ο περικαλλής ναός

όπου δεν θα μπαίνει κανείς εντός

αν μαζί του με συνείδησης αρετή

την πράξη δεν φέρει την καλή.

Τα μάτια μου, συλλέκτης φωτός

και αντιφεγγίσματος πομπός.

Πυροστιά, με άσβηστη φλόγα η καρδιά μου

μεγάλες σπίθες να πετάει.

 Κι όσο ανυψώνεται κι απλώνεται και πάει

η ζεστασιά της φωτιάς μου

αγάπη στους γύρω της να σκορπάει.